Groetjes uit de rimboe

De weken na het vorige blog stond voor ons in het teken van reizen. We begonnen met een romantisch weekend naar Lake Bogoria en Baringo. Dit was het eerste uitje met zijn tweetjes en we hadden er heel veel zin in. Toen we zaterdagochtend om zeven uur aan het wachten waren op onze boda boda chauffeur stond de boda boda er wel maar Karioki was nergens te vinden. Na een tijdje zagen we hem gillend op een hek staan. De waakhonden van familie Tarus hadden hem gebeten. Na wat desinfectie konden we vertrekken. De reis naar Marigat (plaatsje tussen de twee meren in) was erg mooi want we reden tussen de bergen en dat gaf indrukwekkende beelden.
We zouden overnachten in het Suncity hotel en die hadden we direct gevonden. Na een lekkere lunch (die we later als avondeten en de dag daarna weer als lunch hebben gegeten) werden we opgehaald door Kemboi dat is een broer van George. Hij zou onze guide worden voor dit weekend en we hadden eerder al in Plateau kennis gemaakt. In eerste instantie zou hij een chauffeur regelen, deze was niet around maar de auto was er wel. Het enige probleem was dat de auto een automaat was en Kemboi niet wist hoe hij daarin moest rijden. Maar met instructies van Mar-Loes konden we op weg richting lake Bogoria. Lake Bogoria is een zoutwatermeer en is niet echt een toeristische trekpleister. Wij vond het echter wel de moeite waard en hebben een zee aan flamingo’s gezien. Het waren er wel duizenden en op de foto’s zie je dat we niet overdrijven. Twintig kilometer verderop hebben we een eitje gekookt in moeder natuur, hij smaakte goed! Voorheen waren het geisers maar doordat het water gestegen is zijn het nu hotsprings geworden. De dampen voelde aan als een echt saunadagje dus hier hebben we even lekker gerelaxt.
Eenmaal terug bij het hotel hoeven we jullie er niet bij te vertellen dat we hebben genoten van de douche. We kwamen erachter dat er een club zat boven ons hotel. Dit zagen we als een uitgelezen kans om het nachtleven op zaterdagavond in Kenia te ontdekken. Op ons best zonder make-up en met onze sokken in de slippers gingen we aan het bier, aangezien we alleen maar flessen wijn of whisky konden kopen. Met pijn en moeite kregen we onze halve liter Tusker nog niet eens weg. Het uitgaan haalde het niet bij de Linde. Er waren voornamelijk eenzame mannen die er puur en alleen waren om dronken te worden. De muziek was leuk en stond erg hard maar er was niemand op de dansvloer te vinden. Na wat vervelende gesprekken zijn we maar gauw lachend ons bed in gevlucht.
Voor de volgende dag stond lake Baringo op de planning en een vriend van Kemboi genaamd Carlos kwam ons vergezellen. We werden al op gewacht door onze guide Joshua en met deze donkere mannen gingen we de boottocht doen. In een klein houten bootje dobberde we rond terwijl de zon volop aan het schijnen was, wat hebben we het toch goed! Het voelde een beetje als expeditie Robinson toen we koers zetten richting een prachtig eilandje. Op dit eiland woonde een familie bestaande uit: 1 man die getrouwd was met 5 vrouwen en daarmee 27 kinderen had gemaakt. Jaja want ook polygamie bestaat nog in Afrika. We hebben veel gezien op deze vakantiedag; vissersjongens, krokodillen, nijlpaarden en niet te vergeten de slangen want dat is een verhaal apart. Op het vaste land brachten we een bezoek aan een klein reptielenpark. Het was al spannend dat we een klein slangetje mochten vasthouden maar het zweet brak pas echt uit bij de tien meter lange python. Heel wat af gegild en eigenlijk durfde we het niet maar hoe vaak maak je dit nou mee?! We vonden het zo leuk en waren trots vandaar meteen wat stoere foto’s op Facebook geplaatst. Na een geslaagd weekend konden we weer ‘lekker’ thuis ons bedje in.
De maandag na dit weekend was onze enige dag vrij en besloten we door te brengen in Eldoret. Nu kon ook eindelijk de vlechtjeswens van Loes in vervulling gaan. Via een collega kwamen we terecht bij kapster Chep. Voordat het echte werk kon beginnen moesten er eerst zeven pakken waves worden aangeschaft. Na wat instructies en voorbeeldfoto’s van Beyoncé kon de vier uur durende zit beginnen. Ondertussen ging Marloes voor de eerste keer alleen door Eldoret om wat boodschapjes te doen en te skypen. Dit is derde keer dat we onze wegen moesten scheiden, wat tot veel gelach van de kapsters heeft geleid. Het resultaat mag er zijn en the African look bevalt goed maar is soms wel een beetje pijnlijk. Een van de voordelen is dat het haar voorlopig niet gewassen hoeft te worden. Tegen het eind van de middag hebben we contact gehad via skype met Rachel onze docent van school. Ze was erg tevreden over onze prestaties/reflecties, altijd fijn om te horen!
De spanning nam toe toen we dinsdagochtend in de jeep van ADAPT, hobbelend op een kilometers lange zandweg, onderweg waren naar ons driedaagse onderkomen. Drie uur later arriveerde we in het afgelegen dorpje Sergiot. Eenmaal aangekomen bij bestemming lieten de gastvrouw Eunice en haar dochter Mili onze slaapplaats zien. Toen we dit zagen schrokken we wel even en kostte het ons moeite om onze lach in te houden. Ons onderkomen was een matrasje op de grond in een van klei gemaakt klaslokaaltje met een golfplaten dak. De andere klaslokalen werden bezet door onze collega’s. Het aftellen was begonnen... Na de eerste nacht overleefd te hebben begon de training in een plaatselijke kerk. De training was voor ons niet heel interessant maar we hebben onze tijd nuttig kunnen besteden aan andere zaken. De lunch die we kregen was vrij bijzonder en bestond uit: ugali, bittere/warme sla en heerlijke ingewanden van een schaap. Met handen als bestek begonnen we aan het veel te volle bord. Na afloop van de training kregen we als eregasten een rondleiding door het dorp. Tijdens de wandeling langs kleihuisjes werd ons duidelijk dat alcoholisme en het illegaal brouwen van alcohol een groot probleem is op het platteland van Kenia. Dit probleem wordt in stand gehouden door de armoede. Zonder schaamte mochten we een kijkje nemen in het hutje van een alcohol brouwster. Het Afrika museum is er niets bij. De omgeving was mooi. Terug bij het schooltje hebben we de gastvrouw geholpen met koken. Met zes man in een extreem rokerige keuken zaten wij met pijn en moeite onze tranen in te houden tijdens het bakken van chappati’s. We hebben gezellig met alle vrouwen in de keuken gegeten en vervolgens gedanst. Om de rooklucht van ons af te spoelen gingen we met een teiltje water buiten in het donker douchen. Daar stonden we dan als twee naakte, verkleumde, verzopen katjes een beetje water op ons te gooien. Na deze effectieve douchebeurt konden we ons koude matrasje op gaan zoeken. Dag nummer twee ook al overleefd. De laatste trainingsdag was alweer aangebroken en ook wij mochten dit keer een topic doen. Om het onszelf makkelijk te maken herhaalde we public speaking van de gevangenis. Dit keer lag het niveau wat lager en was het moeilijk om interactie te krijgen. Aan het eind van deze middag mochten we deelnemen aan een zeer bijzondere en traditionele ceremonie. Na een tijd gewacht te hebben hoorde we mannelijke oerkreten en werd er toestemming gegeven om het tafereel te gaan aanschouwen. We waren getuigen van het voortraject van een officiële besnijdenis en zagen een rij mannen met speren dansen en joelen. De jongens die besneden gingen worden liepen enkel en alleen in een dierenvel gekleed en keken angstig naar de grond. Het was heel bijzonder om dit te mogen zien en het was (helaas voor jullie) niet toegestaan om foto’s te maken. De herhalingen van ‘Groeten uit de rimboe’ gaan wij zeker terugkijken. De laatste avond was aangebroken en we aten een maaltijd die je in Nederland niet zo snel zou eten: aardappels, rijst, spaghetti en een beetje haan (die we één uur geleden nog in levende lijven hadden gezien). Daarna vonden we het tijd om een film te kijken in ons bedje maar we werden onderbroken door het harde gekletter van de regen op ons golfplaten dak. Het lekte zelf een beetje naar binnen. Het was de volgende dag weer tijd om naar huis te gaan en we zijn tot de conclusie gekomen dat we het lang zo slecht nog niet hebben in Plateau, want het kan altijd erger!
We hadden een middag om alles weer te wassen en in te pakken, aangezien we zaterdag eerst een nachtje in Nairobi zouden verblijven om vervolgens op zondag de Masai mara samen met Renée, Elke en de ouders (Monique en Henk) van Elke te gaan bezoeken. Na het in ontvangst nemen van de leuke post en sinterklaascadeautjes uit Nederland, gingen we in het busje op weg met onze gids Bernhard op safari. Op de weg hier naar toe hebben we weer meer van Kenia gezien. We reden over het landschap van de North Rift valley tussen de zandhozen. We sliepen deze dagen net buiten het park in luxe tenten voorzien van een douche, toilet en stroom. Het verzoek was wel om de tenten goed te sluiten in verband met apenbezoek. Maandag was het dan zo ver en kon de echte safari beginnen. Met een fikse korting door ons visum betraden we het park. En zo stonden we al snel oog in oog met een giraffe. Daar volgde gedurende dag ook vele andere dieren op: olifanten, leeuwen, zebra’s, struisvogels, krokodillen, hertjes, pumba’s, stokstaartjes, vogels, nijlpaarden en met als klapstuk drie welpjes en één cheeta. Het was heerlijk weer en het uitzicht was adembenemend! Ook de avonden waren goed vertoeven met wijn en gezelligheid op onze veranda. Voordat dag twee van de safari begon kwam Loes in aanraking met een muis toen ze iets uit een tas pakte. Gelukkig schrok de muis net zo hard en was hij snel weg. Deze dag stak wat anders in elkaar omdat we de dag daarvoor al veel dieren hadden gezien gaf de gids nu veel uitleg over de omgeving en bezochten we de Mara river. Dit is een rivier die de scheiding maakt tussen de Masai mara (Kenia) en de Serengeti (Tanzania). We bezochten de oversteekplaats van het wild. Deze immigratie vindt twee keer per jaar plaats wanneer het gras op is. Helaas waren we te laat voor deze gebeurtenis maar desalniettemin zagen we de overblijfselen van het bloedbad. De botten zorgde voor een indrukwekkend gezicht. Verder zijn we nog op luipaardenjacht geweest maar helaas zijn we niet verder gekomen dan de hyena, de jakhals en één nijlpaard op het droge. Om de big five compleet te maken hebben we in Tanzania nog een kans. Het was een geslaagde safari en het was leuk om de Masai stammen van dichtbij te bekijken.
Woensdag hebben we zestien uur gereisd om weer op tijd terug te zijn voor de follow up meeting van de prison op donderdag. Daarna hebben ons laatste coaching gesprek (de tijd vliegt) bij Aly gehad. Zij vertelde ons nog een leuk nieuwtje want ze is zwanger van haar 3e biologische (in totaal 6e) kind. Wij gaan dit baby’tje ontmoeten tijdens de reünie aankomende zomer in Nederland.
De tijd gaat nu echt snel en we hebben nog een hoop te doen. Helaas kunnen we niet alles doen wat we zouden willen. Het is echt raar om te beseffen dat we hier over anderhalve week al weg zijn en we proberen nog optimaal te genieten. Daarnaast zijn we nog hard aan het werk om het curriculum voor de prison en de opdrachten van school af te krijgen. Deze week gaan we nogmaals twee nachten weg voor ADAPT en vanavond krijgen we hoog bezoek. We hebben ons huisje verbouwd voor het welbekende duo Elke & Renée. Zij zullen één blik krijgen in het leven van Mar-Loes. We hebben er wederom zin in! Maandag 8 december zal onze eindpresentatie zijn bij ADAPT en een door ons georganiseerde lunch voor de collega’s. De overige dagen zullen in het teken staan van afscheid nemen. We zijn ondertussen ook nog aan het wachten op de regen om weer fatsoenlijk (met veel/schoon water) onze kleren te wassen en de afwas te kunnen doen. Want het moment is bijna daar dat we water uit de put moeten halen. Tot slot willen we naast de spinnen, bijen, kakkerlakken, muggen, ratten, vogels, honden, krekels en andere kleine vieze beestjes, de muis, de vlooien en de mieren aan deze lijst toevoegen. Dat is iets wat we zeker niet gaan missen!!