Gesetteld in Eldoret
Door: Mar-Loes
Blijf op de hoogte en volg Mar-Loes
19 September 2014 | Kenia, Eldoret
Nu begint het echt, wij gaan naar Eldoret! Oorspronkelijk zou de bus richting Kenia in de ochtend vertrekken maar ineens hadden alle buscompany’s besloten alleen nog maar ’s nachts te rijden. Overladen met instructies wat te doen bij de grens (negeer bedelaars en dronken mensen, blijf bij je reisgenoten, praat met niemand en loop in één rechte lijn terug naar de bus) stapten we met een gezonde spanning de bus in. De zeven uur durende rit was prima te doen. We hadden genoeg te zien en het was onmogelijk wat te missen door het goed geasfalteerde wegdek. Eenmaal bij de grens aangekomen was het pikkedonker, nog geen stap uit de bus en al drie mannen vlogen op ons af. We volgde de instructies en bleven bij de reisgroep. Omdat het voor ons als Muzungu’s was langer duurde waren we de groep ook alweer snel kwijt. We waren uitgeschreven in Oeganda maar waar was het grenskantoor van Kenia??? Daar staan we dan zonder enige aanwijzing waar we naar toe moeten. Het Keniaanse grenskantoor was blijkbaar nog een paar honderd meter lopen. Mensen wezen ons de weg maar wie kun je vertrouwen. Op ons gevoel zijn we een richting opgelopen en gelukkig was daar dan het kantoortje. Net op dat moment valt de stroom uit en is er helemaal niets meer te zien… Snelwandelend richting het gebouw en uiteindelijk is alles goed gekomen.
Om 02:30uur kwamen we aan in Eldoret waar gelukkig drie man sterk ons op kwamen halen. In het donker reden we over de onverharde weg in 30 minuten naar Platteau (een dorpje buiten Eldoret) en zagen we voor het eerst ons optrekje. Eenmaal in bed nog uren wakker gelegen van alle indrukken en het dunne matrasje. De volgende ochtend werden we moe wakker en welkom geheten door het gastgezin; famile Tarus. Het gastgezin: George (vader en chief van de omgeving), Marrie (Nederlandse moeder en director van ADAPT), Wilbert/Kipruto (geadopteerde zoon van 9 en erg slim) en last but not least Jimmy (geadopteerde zoon van 7 en een blije spring in het veld). Gelukkig hadden ze boodschappen gedaan die we over konden kopen aangezien het weekend was.
Vervolgens kregen we een rondleiding richting het centrum van de zonen des huizes. Voor het eerst zagen we de omgeving bij licht en kwamen al snel tot de conclusie dat het drie zware maanden zouden worden. Een paar weilanden, koeien, oranje zandwegen, golfplaten/kleihuisjes, Kenianen en geen enkele auto te bekennen. Alle mensen begroetten elkaar hier met het geven van een hand en wij werden zeker niet overgeslagen. De mensen waren geïnteresseerd en vriendelijk en de kinderen stonden te giechelen. Eenmaal in het centrum aangekomen kochten we maar een avocado bij één van de drie kraampjes. Terug bij het guesthouse hebben we besloten om de boel is op te pimpen. Marloes stond buiten alle stoffige doeken/gordijnen/kleedjes uit te kloppen en Loes was met een bezem over het plafond aan het gaan (het planfond viel letterlijk in stukken naar beneden). Na deze intensieve interventie begon het al ergens op te lijken. Op de foto’s kun je onze villa bewonderen.
We waren er al snel achter dat we creatief moesten denken en dat alles anders was dan thuis:
1. Er is geen stromend water dus géén wasbak, géén douche en géén wc die kan doorspoelen.
2. Er is geen stroom dus géén licht, géén wasmachine, géén koelkast, géén vriezer, géén oplaadcontacten, géén afwasmachine, géén tv en géén internet.
We leven dus erg primitief en in armoede. In het begin was het erg wennen maar inmiddels hebben we onze draai gevonden en zijn we al echte huisvrouwen. We hebben er veel om moeten lachen met ons vette haar.
Al met al hebben we een wild weekend gehad en lagen we zaterdagavond vroeg op bed om zondagochtend fit en op tijd op te staan voor de gehele dag durende kerkdienst. Want familie Tarus is een sterke/trouwe aanhanger van het christelijke geloof. We vielen met onze neus in de boter want we mochten een speciale dienst bijwonen (bij twee partytenten als kerk tussen de maïsvelden en 200 Kenianen). Iedereen diende ongeveer één tiende van zijn oogst mee te nemen dus besloten we ons, toch al niet zo lekkere, brood maar mee te nemen. De oogst werd geveild en de opbrengst ging natuurlijk naar de kerk.
In de avond hebben we de welbekende Nederlandse hype geïntroduceerd aan de kinderen. De loom-bandjes vielen goed in de smaak. Als avondeten een droog blaadje sla en op de veiling gekochte passievruchten.
Maandag konden we eindelijk met een matatu naar de stad. Op de gok sta je langs de weg te wachten op een propvolle matatu waar Marloes haar opmaak skills tot een hoger level heeft getild. Na ons geringe avondmaal van gisteren gingen we na de kennismaking met onze lieve coach Aly (familie van Marrie en uiteraard ook gelovig) regelrecht door naar Bakery’s point om ons aan te sterken met wifi en calorieën. Daarna hebben we de supermarkt leeggekocht zodat we zeker weten iedere avond voorzien zijn van iets eetbaars. In de avond hebben we de verjaardag van George gevierd. Gebruikelijk wordt de verjaardag hier niet gevierd of alleen met een cake, maar aangezien die vergeten was hebben we met de kinderen zelf een koekjestaart gemaakt.
Inmiddels zijn we al bij ADAPT langs geweest om kennis te maken met onze leuke collega’s en het kantoor. De komende zes weken gaan we ons richten op het maken van een trainingsprogramma in de gevangenis. Onze taak is om te observeren en notuleren bij de trainingen zodat we uiteindelijk een draaiboek kunnen maken. Verder vermaken ons prima en hebben al een hoop praktische zaken kunnen regelen (zoals een werkvisum).
Om 02:30uur kwamen we aan in Eldoret waar gelukkig drie man sterk ons op kwamen halen. In het donker reden we over de onverharde weg in 30 minuten naar Platteau (een dorpje buiten Eldoret) en zagen we voor het eerst ons optrekje. Eenmaal in bed nog uren wakker gelegen van alle indrukken en het dunne matrasje. De volgende ochtend werden we moe wakker en welkom geheten door het gastgezin; famile Tarus. Het gastgezin: George (vader en chief van de omgeving), Marrie (Nederlandse moeder en director van ADAPT), Wilbert/Kipruto (geadopteerde zoon van 9 en erg slim) en last but not least Jimmy (geadopteerde zoon van 7 en een blije spring in het veld). Gelukkig hadden ze boodschappen gedaan die we over konden kopen aangezien het weekend was.
Vervolgens kregen we een rondleiding richting het centrum van de zonen des huizes. Voor het eerst zagen we de omgeving bij licht en kwamen al snel tot de conclusie dat het drie zware maanden zouden worden. Een paar weilanden, koeien, oranje zandwegen, golfplaten/kleihuisjes, Kenianen en geen enkele auto te bekennen. Alle mensen begroetten elkaar hier met het geven van een hand en wij werden zeker niet overgeslagen. De mensen waren geïnteresseerd en vriendelijk en de kinderen stonden te giechelen. Eenmaal in het centrum aangekomen kochten we maar een avocado bij één van de drie kraampjes. Terug bij het guesthouse hebben we besloten om de boel is op te pimpen. Marloes stond buiten alle stoffige doeken/gordijnen/kleedjes uit te kloppen en Loes was met een bezem over het plafond aan het gaan (het planfond viel letterlijk in stukken naar beneden). Na deze intensieve interventie begon het al ergens op te lijken. Op de foto’s kun je onze villa bewonderen.
We waren er al snel achter dat we creatief moesten denken en dat alles anders was dan thuis:
1. Er is geen stromend water dus géén wasbak, géén douche en géén wc die kan doorspoelen.
2. Er is geen stroom dus géén licht, géén wasmachine, géén koelkast, géén vriezer, géén oplaadcontacten, géén afwasmachine, géén tv en géén internet.
We leven dus erg primitief en in armoede. In het begin was het erg wennen maar inmiddels hebben we onze draai gevonden en zijn we al echte huisvrouwen. We hebben er veel om moeten lachen met ons vette haar.
Al met al hebben we een wild weekend gehad en lagen we zaterdagavond vroeg op bed om zondagochtend fit en op tijd op te staan voor de gehele dag durende kerkdienst. Want familie Tarus is een sterke/trouwe aanhanger van het christelijke geloof. We vielen met onze neus in de boter want we mochten een speciale dienst bijwonen (bij twee partytenten als kerk tussen de maïsvelden en 200 Kenianen). Iedereen diende ongeveer één tiende van zijn oogst mee te nemen dus besloten we ons, toch al niet zo lekkere, brood maar mee te nemen. De oogst werd geveild en de opbrengst ging natuurlijk naar de kerk.
In de avond hebben we de welbekende Nederlandse hype geïntroduceerd aan de kinderen. De loom-bandjes vielen goed in de smaak. Als avondeten een droog blaadje sla en op de veiling gekochte passievruchten.
Maandag konden we eindelijk met een matatu naar de stad. Op de gok sta je langs de weg te wachten op een propvolle matatu waar Marloes haar opmaak skills tot een hoger level heeft getild. Na ons geringe avondmaal van gisteren gingen we na de kennismaking met onze lieve coach Aly (familie van Marrie en uiteraard ook gelovig) regelrecht door naar Bakery’s point om ons aan te sterken met wifi en calorieën. Daarna hebben we de supermarkt leeggekocht zodat we zeker weten iedere avond voorzien zijn van iets eetbaars. In de avond hebben we de verjaardag van George gevierd. Gebruikelijk wordt de verjaardag hier niet gevierd of alleen met een cake, maar aangezien die vergeten was hebben we met de kinderen zelf een koekjestaart gemaakt.
Inmiddels zijn we al bij ADAPT langs geweest om kennis te maken met onze leuke collega’s en het kantoor. De komende zes weken gaan we ons richten op het maken van een trainingsprogramma in de gevangenis. Onze taak is om te observeren en notuleren bij de trainingen zodat we uiteindelijk een draaiboek kunnen maken. Verder vermaken ons prima en hebben al een hoop praktische zaken kunnen regelen (zoals een werkvisum).
-
19 September 2014 - 17:00
Alex:
Echt back 2 basic dus ;-) weer een ervaring rijker ! succes !!
gr
Alex. -
19 September 2014 - 18:51
Trudie:
Ja geweldig wat hebben wij een luxe hè, daar wordt je je daar bewust van. Wat voor ons allemaal gewoon is is niet zomaar gewoon..... -
19 September 2014 - 19:58
Diana:
Indrukwekkend..... -
19 September 2014 - 23:14
Peter En Carla:
Wederom een leuk verslag! Het doet ons goed dat jullie het naar de zin hebben, ondanks (of dankzij?) het gemis aan luxe?! We horen later graag of ook daar "alles went"! -
19 September 2014 - 23:25
Diny Haerkens:
Hoi meiden! Wat leuk om zo jullie ervaringen te lezen. Ik hoop dat jullie een mooie en leerzame tijd tegemoet gaan. Ik zal jullie zeker blijven volgen. Go for it girls!!
Groetjes, Dien -
20 September 2014 - 12:40
Anita Kusters:
Hoi meiden, wat een indrukwekkend verhaal. Wij volgen jullie. Het zal een leerzame tijd voor jullie worden.
groetjes van de familie kusters. -
20 September 2014 - 17:01
Paul :):
Heee! Fijn om te lezen dat jullie goed zijn aangekomen en een goede eerste tijd hebben gehad :) Heel veel plezier en succes met alles wat jullie nog gaan doen! :) gooien ze daar ook dode kippen in de wc bij wijze van 'werkende riolering?' :P
groetjes van Paul :) -
21 September 2014 - 15:36
Tonnie&sjaak:
heee,mar-loes,
net alsof het niet echt is als ik jullie daar op die foto`s zie,
van luxe na primitief geweldig, wat zullen jullie s`avonds moe zijn
van alle nieuwe indrukken ,zitten jullie wel veilig in dat huisje is dat op eigen terrein,
en waar/hoe koken jullie dan.? die wc was herkenbaar,en(stinken !!!)
maar zie dat jullie het samen wel gezellig hebben en houden zo
tot het volgende verslag, groetjes uit het nog mooie weer,vanuit groesbeek.
xxtonnie -
22 September 2014 - 20:03
Ineke En Rudi:
Ha dames,
Leuk dat er weer een reisverslag is en wat fijn dat jullie even konden skypen afgelopen vrijdag toen wij met "bruuneweekend" waren. Daar hebben we je wel gemist hoor Marloes maar zo was je er dan toch even bij!! En Mark heeft goed zijn best gedaan, ze vonden het allemaal hartstikke leuk en lekker.
Goed om te horen dat het al een beetje begint te wennen daar allemaal, al zal het niet altijd even makkelijk zijn. Maar gelukkig hebben jullie elkaar! Top meiden ga zo door, we kijken weer uit naar het volgende verslag of Skype-moment.
Liefs pap en mam
-
22 September 2014 - 22:47
Robert En Suzan:
Leuk om jullie verhalen te lezen.fijn dat het goed gaat, nog veel plezier!
Groetjes robert, suzan, kas en ted. -
24 September 2014 - 13:53
Liane:
Wauw wat een ervaring zeg !! Heel erg gaaf, maar vast en zeker wennen zo back to basic ;)
Maak er een mooie tijd van dames ! :)
Liefs, Liane -
24 September 2014 - 15:07
Twan En Miranda:
Hey Dames,
Het was leuk om je gezien te hebben en gesproken op het bruune weekend.
Heb je de foto's door gekregen? Zo heb je ook een beetje van ons weekend gezien.
( Het was een super weekend, alles klopte ook het weer.)
Maar nu jullie, leuk weer wat te horen en te zien.
Het is wel behelpen hoor! Maar ook hier wordt je niet dommer van.
Fijn om te horen dat alles goed gaat met jullie en dat je al aardig begint te wennen.
De foto's zijn weer fantastisch, ga zo door.
We kijken weer uit naar het volgende verslag!
Succes dames in de gevangenis lijkt me een hele ervaring.
Gr. vanuit het mooie en luxe Groesbeek! (grapje) -
24 September 2014 - 16:00
Emmy & Bart:
Goedemiddag dames,
wederom een superleuk reisverslag hoor!!. Als ik die poepdoos zie krijg ik het als Spaans benauwd zeg, maar uiteindelijk is het natuurlijk zo als je mot dan mot je. Hihihi. Jullie gevangenis avontuur zal ook weer een spannend verslag opleveren lijkt me zo. Verder vallen de foto's van jullie onderkomen ons niet echt tegen, jullie hebben er met de beperkte middelen toch wat leuks/gezelligs van gemaakt. Marloes, vanmorgen was ik ff bij opa en oma en ook van hun krijg je de hartelijke groeten en oma vraagt zich af of ze jouw ook post kan sturen. Nou dames, succes met jullie volgende opdrachten en wij verheugen ons nu alweer op een nieuw leesverslag. Groetjes, Bart & Emmy -
26 September 2014 - 20:22
Theo En Linda:
Hoi, Mar-Loes,
Leuke foto's, geeft iets meer duidelijkheid hoe jullie nu moeten leven!
Heb eerlijk gezegd met jullie te doen! Vooral als ik de wc zie. Maar alles went, en jullie zijn erg creatief zie ik. De kerkdienst hebben jullie overleefd? Knap hoor!
Heel veel succes, en we kijken uit naar het volgende verslag, groetjes, Theo en Linda.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
